Rouwverwerking; hoe doe je dat?
De donkere en vaak wat sombere dagen zijn weer aangebroken. Het verlies van een dierbare of het gemis van het gezin wat je ooit had, kan dan extra aanwezig zijn. Juist ook omdat het de maand is waarin gezelligheid met familie voorop staat en iedereen bij elkaar komt en jij daar aanwezig bent met een ‘pijnlijk gat in je hart’.
Er zijn vele voorbeelden van verlies die je in je leven kan meemaken, niemand ontkomt eraan:
- Een vader en moeder verliezen hun kind door een auto ongeluk.
- Een kind verliest het gezin van herkomst door echtscheiding. Het mist de ene keer zijn mama en de andere keer zijn papa.
- Een stel kan geen kinderen krijgen.
- Jaren bij een werkgever gewerkt en ineens ben je zonder baan.
Dat moet je dan verwerken, een ‘plek’ geven. Maar bestaat rouwverwerking eigenlijk wel? Is verdriet ooit verwerkt in de zin van ‘niet meer aanwezig ’?
Verdriet overleven
In het begin van je verlies is er aandacht voor jou vanuit je omgeving, maar na verloop van tijd moet je er ‘wel overheen zijn’ en het gewone leven weer oppakken, maar de tijd geneest niet alle wonden. Het is dan ook geen ziekte die moet genezen, het is verdriet wat doorleeft moet worden.
Een betere benaming is dan ook verdriet overleven in plaats van rouwverwerking. Een verlies gaat namelijk nooit echt over. Als je ouders sterven, blijf je de dochter van. De relatie blijft, maar hij verandert wel. Je neemt de relatie mee in je dagelijks leven, ‘ wat zou mijn vader hiervan gevonden hebben’ of ‘ mijn kind zou dit jaar 18 geworden zijn, hoe zou zijn leven eruit hebben gezien?’, op cruciale momenten zijn ze weer in je gedachten. Wat je met iemand hebt meegemaakt, blijft bij je. De persoon of gebeurtenis heeft een voetafdruk in je leven achtergelaten. Dus bewaar de mooie herinneringen en koester wat de persoon je heeft gegeven.
Wat je in je hart bewaart, raak je nooit kwijt.
En weet dat de meeste mensen niet verpletterd worden door verdriet, maar ze zijn in staat om weer een nieuw evenwicht te vinden. Je leert overleven en langzaam aan kan je wel weer stukje bij beetje van het leven gaan genieten.
Rouwarbeid
Maar dat is een zware taak! Keirse (2017) noemt het niet voor niks rouwarbeid. Rouwen is zware emotionele arbeid. Daarom kan je zo intens moe zijn en ben je niet instaat om te focussen op de gewone dingen. Rouwen is het verlies onder ogen zien, hoe rauw de werkelijkheid ook is. Het is de (stekende) pijn doorleven, je daarna aanpassen aan de nieuwe situatie (jezelf herdefiniëren) en ja, het is een zware taak! Vervolgens herinneringen koesteren en weer ontdekken dat je kan genieten. En dit alles met ups-and-downs, twee stappen vooruit en af en toe of regelmatig weer eentje terug.
“Ik wil geen mensen die me raad geven. Ik wil enkel dat ze naar me luisteren. Ik wil praten en praten en het er allemaal uitgooien.”
Mannen versus vrouwen
En natuurlijk, hoe kan het ook anders, mannen rouwen over het algemeen anders dan vrouwen. De één wil praten en gevoelens delen en de ander wil vooral aan de slag en gevoelens inhouden. Beide manieren zijn goed en effectief! De kunst is om elkaars manier op waarde te schatten en er je voordeel mee te doen.
Een veranderd mens
Verdriet verandert je. Je wordt nooit meer dezelfde persoon als voorheen. Als je blijft wachten tot ‘je weer de oude bent’, kan je lang wachten en raak je teleurgesteld. Na ingrijpend verlies word je een ander mens met nieuwe gedachten, verlangens, ideëen en overtuigingen. Laat die nieuwe ‘ ik’ tot ontplooiing komen, wie weet bevalt hij je wel!
Bron: Keirse, M., Helpen bij verlies en verdriet (2017)
Doorpraten over hetgeen je hebt meegemaakt en hoe jij dat doorleeft en overleeft? Nieuwsgierig hoe je als man en vrouw elkaar kan aanvullen in het verwerken van verlies? Neem contact met me op via contactformulier. Ook als je het idee hebt dat je vast zit in je verdriet of als je moeite hebt om jezelf te herdefiniëren, kan ik je verder helpen.
