Relatie: de uitdaging van samenzijn
We waren op vakantie, met z’n zessen. Het was zeker gezellig, maar het kent ook zijn uitdagingen. De uitdaging voor mij is om te genieten van het samenzijn in de relatie èn dat ik de vrijheid neem om te doen waar ik zin in heb. Het is tenslotte vakantie, een ervaren van vrijheid. En ik vind dat lastig. Ik wil dat de anderen ook een leuke vakantie hebben en dat maakt dat ik rekening houd met hun wensen en hun tijden en die kunnen wringen met de mijne
Het is meer dan geven en nemen
Ja, het is een geven en nemen in een relatie, zeggen we dan. Maar volgens mij is het rijker en meer dan dat. De kunst ervan is om zorg te dragen voor onszelf zonder de ander tekort te doen en zorg te kunnen dragen voor de ander zonder onszelf geweld aan te doen.
De zorg voor jezelf (autonomie) en de zorg voor de ander (verbondenheid) zijn twee fundamentele behoeften. De taak die we hebben, is om deze twee behoeften evenwichtig te realiseren: om binnen de relatie het zorgen voor de ander ook op te komen voor de eigen belangen en omgekeerd.
Ikke ikke ikke en de rest
Na alle broodjes, koffie en thee (zorgen voor de ander) gingen we een fietstochtje maken, waar ik heel veel zin in had. De duinen bij Renesse en Haamstede zijn heerlijk om doorheen te fietsen. Er kwam helaas ‘een kink in de kabel’, maar ik weigerde mijn fietstochtje op te geven. Op zich niets mis mee (zorg voor mezelf), maar ik nam de ander daar niet in mee. Mijn positie: ‘Ik fiets deze route, punt uit’. In plaats van: ‘Ik wil deze route graag fietsen, dus hoe kunnen we dat gezamenlijk oplossen’, dan neem ik de ander zijn positie ook serieus.
Ik heb ‘m gefietst en daar was ik blij mee, maar waarom zat er dan toch wat te knagen? ‘Ik ben toch voor mijn autonomie gaan staan!’. ‘Dat is toch goed van mij? (na al die verbindende en zorgende acties van mij als partner en moeder). Ik had dit uitstapje nodig, maar wat had de ander nodig om ook een goede middag te hebben? Het gaat om het overleg. Het gaat om de autonomie en de verbondenheid. Niet de ene keer autonoom en dan weer verbinding. Maar hoe kan je deze twee behoeften er in een situatie allebei laten zijn? Dat is ware levenskunst.
Het idee is dat je kan open staan voor zowel je eigen behoeften en standpunten, en daarover duidelijk bent naar de ander, als ook openstaat voor de behoeften van de ander en diens standpunten respecteert.
Ik werd star – Andrea in de autonomie
Ik merk dat ik wat star kan worden als het over mijn standpunten en behoeften gaat. Net of ik bang ben, dat als ik ruimte geef aan de ander, mijn behoeften aan de kant geveegd worden (door de ander of door mezelf) en ik daardoor als het ware aan de kant word geveegd. En daar ontstaat het conflict. Het conflict is het onvermogen om op dat moment zowel voor mezelf te zorgen als ook in verbinding te staan met de ander. ‘Aan bijna alle psychosociale en persoonlijke problemen ligt dit dilemma ten grondslag: de zorg voor jezelf als voor de ander.’ (Bouwkamp, R. en S., 2010).
Het leren en de groei zit er voor mij in dat ik autonomer mag zijn (ik zit zo graag op de verbinding!), en dat naar buiten brengen ìn contact èn ruimte gevend aan de ander. Interessant proces!
Succes in je relatie
Je partnerrelatie is dan ook succesvol als er plaats is voor gezamenlijke intimitiet en voor persoonlijke verlangens. Het kan zijn dat het niet lukt om een manier te vinden om op een evenwichtige wijze voor jezelf als voor de ander te zorgen. Dan ontstaat er scheefgroei.
Gratis e-book!
Ben je benieuwd hoe deze dynamiek eruit ziet in jouw relatie en wil je ontdekken hoe je elkaar beter kan begrijpen en ruimte kan geven? Ontvang dan hier mijn gratis e-book. Ik vind het bijzonder om jou hierin mee te nemen!
