Hoe overleef ik de feestdagen?
De december feestmaand heeft iets heel gezelligs en verwachtingsvol! Met drie feesten op rij spant deze koude, donkere en veelal wat sombere maand de kroon. Ik vind het heerlijk om mijn huis knus te maken, lichtjes op te hangen, lekkere dingen te bakken, elkaar op te zoeken, cadeautjes te geven en te krijgen en te vieren dat God zo nabij gekomen is en toch zie ik er ook elk jaar tegen op. Hoe overleef ik de feestdagen? Sinterklaas is weer gelukt, nog 2 te gaan.
De elk jaar terugkerende ‘wie, wat, waar, wanneer, hoe-’ vragen en verwachtingen omtrent deze dagen nemen een deel van de fun weg. Want hoe creëer je goede en feestelijke dagen waarin iedereen het naar zijn zin heeft? Die missie neem ik elk jaar weer trouw op me. Het gevoel dat de gehele verantwoordelijkheid hiervoor bij mij ligt, maakt het zwaar. Mijn man is een super hulp, maar geen bedenker of initiatiefnemer hierin. Als vrouw en moeder moet ik dit soort dingen toch leuk vinden om te organiseren? Of…?
Vervolgens moet het op de feestdag zelf wel gezellig zijn. Voel ik me daar ook weer verantwoordelijk voor. Ik let op iedereen zijn gemoedstoestand, probeer de aanwezigen bij het gesprek te betrekken, maak dingen luchtig als er spanning zou kunnen ontstaan en bedenk dingen om te doen. Alles om maar goede verbindingen tot stand te brengen. En aan het einde van de dag ben ik…. ja, je raadt het al: doodop en enigszins verdrietig.
Ik wil niet klagerig worden, maar het begint er al aardig op te lijken…
Klagen, mopperen, zuchten, me overweldigd voelen, het zijn allemaal symptomen. Symptomen dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn leven, mijn geluk en mijn feestdagen buiten mezelf heb gelegd. Ik wil hiermee niet zeggen dat de feestdagen top zullen zijn. Maar als ik mijn geluk afhankelijk maak van de omstandigheden en hoe anderen de feestdagen met mij ervaren, dan lek ik energie. En dat is natuurlijk waarom ik me achteraf zo moe en verdrietig kan voelen.
Hoe wil ik de komende feestdagen doorbrengen? Wat brengt mij plezier? Wat zou ik doen als ik met niemand rekening hoef te houden? Als ik daar bij stil sta, ga ik weer voelen wat ik eigenlijk vind en wil. De vraag is alleen of ik daar de verantwoordelijkheid voor wil en durf te nemen. Mijn eigen positie innemen maakt me verantwoordelijk voor mezelf en natuurlijk verlies ik anderen daarbij niet uit het oog. Het is zelfs zo dat hun positie ook duidelijker wordt en zij worden hierdoor opgeroepen om ook hun eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Als ik het slagen van de feestdagen afhankelijk maak van het geluk van anderen en me daar verantwoordelijk voor voel, dan is het inderdaad een mission impossible. Als ik de feestdagen zo invul op een manier waar ik blij van word, dan voelt het als een interessante missie. En of het dan allemaal top zal zijn? Vast niet alles. Maar dan leef ik wel op een manier die bij mij past en waar ik voldoening uit kan halen en ik voel me minder geleefd.
Herken je het opnemen van de verantwoordelijkheid voor het geluk van de ander (partner of kinderen)?
Voel je je ook meer geleefd dan dat jij daadwerkelijk leeft?
Herken je het klagen, mopperen of zuchten? Wat heeft dit jou nu te zeggen?
Ben je jezelf kwijtgeraakt in de verwachtingen en alle taken van je leven? Voel je je daar machteloos, boos of verdrietig over? Blijf er niet langer mee rondlopen en zorg dat je weer in je kracht terecht komt. Plan hier je gratis online Click&Connect gesprek met mij in en ik help je verder.
Een goede en eigenzinnige voorbereiding op jouw feestdagen gewenst!
